W okolicach lipca 2010 zabrałem się za przygotowywanie autoetnograficznego tekstu podsumowującego jeden z semestrów zajęć „edukacyjne zastosowania komputerów”. Kiedy to studentki i studenci aktywnie współtworzyli ze mną „Edukatora Medialnego”. Wstępnie tekst był ukończony już we wrześniu, ale nie miałem pomysłu, gdzie go opublikować. Leżał i dojrzewał…
Dopiero w lutym 2011 postanowiłem wysłać propozycję tekstu do naukowego czasopisma „Kultura i Historia”, skąd na początku maja, po recenzji otrzymałem informację o akceptacji artykułu do kolejnego numeru. Numer ukaże się na przełomie lipca i sierpnia tego roku. Żeby zakończyć dojrzewanie materiału, z obawy o to, że pokryje się grubą warstwą pleśni i przekształci w nieświeżą stertę wniosków, zdecydowałem, za zgodą redakcji, o publikacji tekstu w ramach „Edukatora Medialnego”.
Zachęcam zatem do lektury, komentowania, przesyłania wszelkich uwag. Zdaję sobie sprawę z różnych niedociągnięć, pierwszy raz zainspirowałem się autoetnografią, stąd po czasie spora wątpliwość co do wypełnienia jej założeń w tekście. Pomimo długiego leżakowania tekstu, wątpliwości i autokrytyki, której tu nie przedstawię, nie chcąc odbierać zabawy czytelnikom, postanowiłem, że warto pokazać tekst światu. Zwłaszcza że za kilka miesięcy i tak pojawi się w sieci, w naukowym towarzystwie tekstów z podwójnego numeru „Kultury i Historii”. Jeśli kogokolwiek pominąłem w podziękowaniach, ogromnie przepraszam. Poniżej link do pełnej wersji tekstu.
