Edukacja (w) 3D

Z drukowaniem 3D zetknąłem się po raz pierwszy w ostatni dzień lubelskiego obozu, kiedy odbyło się ostatnie medialabowe wystąpienie. Maciej Sawicki opowiadał o wydrukach trójwymiarowych, a właściwie drukował i opowiadał o tym co robi, jak i w jaki sposób korzysta z aplikacji umożliwiających drukowanie. Wspominał również swoją zaledwie kilkudniową przygodę ze sprzętem, jaki zaprezentował.

Wykorzystane urządzenie jest jednym z tańszych sprzętów i kosztuje około tysiąca dolarów. Przez to nie jest sprzętem najlepszym, ma swoje ograniczenia i mocno ograniczoną wielkość wydruków. Mimo to poczułem się, jakbym oglądał zapowiedź rewolucji. Skoro sprzęt za tysiąc dolarów pozwala drukować różnorodne figury, za jego pomocą da się wydrukować prosty zestaw szachów, a nawet model kolejki, to co będzie możliwe za dziesięć lat? W dodatku zaprezentowany sprzęt pozwala na wydrukowanie niektórych swoich części. Zatem można zabezpieczyć się w pewnym zakresie i zgromadzić zapas elementów. Jak mówił Maciej – ideałem jest zbudowanie drukarek, które będą mogły się powielać. Może nie dosłownie, ale pozwolą na wydrukowanie kolejnej kopii. A to mogłoby zrewolucjonizować dostępność urządzeń, pod warunkiem, że wydruk kopii byłby tańszy niż zakup nowego, gotowego modelu.

Jestem technologicznym ignorantem, jeśli chodzi o sam proces drukowania. Na pewno niezbędne jest tworzywo, które należy zakupić w formie specjalnych „kabli”, które umieszcza się w zasobniku. Podczas pokazu zaprezentowano wydruk czarny, ale prowadzący miał ze sobą również materiał w innych kolorach. I jak zapewniał, niektórzy próbują bardziej skomplikowanego łączenia ze sobą różnych barw w wydrukach, co jednak jest jeszcze dość kłopotliwe i czasochłonne.

Poniżej film ze strony MakerBot Industries, która produkuje drukarki. Właśnie ich produkt został użyty w trakcie medialabowej prezentacji. Jak podaje przedstawiciel firmy, sprzedano już kilka tysięcy drukarek.

Podczas pokazu kilkakrotnie niezbędne okazało się czyszczenie elementów drukujących. Jeden z wydruków – figura człowieka – nie udał się, przerwaniu uległa substancja wypluwana przez głowicę. Ostatecznie urządzenie zawiesiło się. Ale miałem możliwość zobaczyć, jak wygląda drukowanie trójwymiarowe polegające na natryskiwaniu. Do tej pory widziałem w sieci tylko filmy z wyrzynania figur z odpowiednich materiałów. Urządzenie kosztujące tyle co średniej klasy komputer domowy pozwala na eksperymenty i twórczą zabawę. Zapewne w ciągu kilku lat nie tylko powstaną lepsze urządzenia, które dadzą możliwość drukowania bardziej skomplikowanych wytworów, ale również obniży się koszt. A baza wiedzy tworzona m.in. przez drukarzy opierających swoje działania na otwartym oprogramowaniu, jak Maciej , na pewno się powiększy. W trakcie pokazu czułem się jak zapewne czuł się ktoś, komu pokazywano trzydzieści lat temu komputer osobisty z wizualnym interfejsem. Toporne to jeszcze, trudne w obsłudze, powolne. Ale potencjał – szczerze mówiąc nie potrafię sobie teraz wyobrazić, jakie zmiany może spowodować trójwymiarowe drukowanie. Marzeniami wybiegam w przyszłość i drukuję sobie śniadanie, chwilowo zapominając, z czego mogłoby ono być drukowane, bo chyba prościej ugotować jajka niż je drukować.

Czy w ciągu najbliższych dziesięciu, dwudziestu lat drukarki 3D zawędrują do szkół? Możliwe, że tak się nie stanie. Przykład podejścia do wyposażania szkół w komputery nie pozwala myśleć optymistycznie. Z drugiej strony szkolne pracownie komputerowe sobie, a uczniowie z nowymi technologiami sobie i korzystają z nich w edukacji. Do szkół krok po kroku wchodzą rzutniki multimedialne, laptopy, wifi i multimedialne tablice. W sensie systemowym zmiany są niewielkie, ale krok po kroku prowadzą do umedialnienia szkoły. Może zatem chociaż pojedyncze egzemplarze drukarek znajdą się w szkołach, chociaż technikach, co przyczyni się do nowatorskiego patrzenia na technologie przez młodzież i przyczyni do powstania nowego pokolenia inżynierów, drukujących swoje najbardziej szalone pomysły? A może dzięki inicjatywom w rodzaju MakerBot Industries i wykorzystaniu otwartego oprogramowania, uczniowie sami będą składać drukarki z zamówionych elementów?